اشكال مختلف پسوندها در تركي استانبولي :
1- پسوندهاي تك شكلي كه تنها يك شكل دارند، مانند پسوند مالكيت اول شخص مفرد وقتي كه كلمه به مصوت ختم شود كه حرف m است :
Anne-m مادرم , baba-m پدرم
يا پسوند نشانگر خانواده gil، پسوند ken و ...
2- پسوندهاي دو شكلي : در اين پسوندها حروف a و e وجود دارد، يعني به خاطر قانون هماهنگي صوتي پسوند دو حالت به خود مي گيرد يكي با a و ديگري با e. (مصوت‌هاي a وe از جنس مصوت هاي پهن/باز هستند)، مثال :
پسوند جهتي : a/e
El-e به دست , at-a به اسب
پسوند مصدري: mak/mek
Git-mek رفتن , yaz-mak نوشتن
پسوند زمان آينده : acak/ecek
Al-acak خواهد گرفت , gel-ecek خواهد آمد
پسوند جايگاهي : da/de;ta/te
Ev-de در خانه , dağ-da دركوه
البته در اين حالت كه دو حالت ta/te نيز اضافه مي شود به دليل قانون هماهنگي صامت‌ها مي باشد كه حرف d به tتبديل مي شود و در حالت كلي دو حالت به شمار مي رود.
در كتاب هاي دستور زبان معمولا اين حروف را به شكل A نشان مي دهند يعني پسوند An نماينده دو پسوند an/enاست.
و پسوندهايي مثل :
en/an, deş/daş, me/ma, ...
3- پسوندهاي چهار شكلي : اين پسوندها نيز به دليل هماهنگي صوتي از چهار مصوت تنگ يا بسته ı, i, u, üتشكيل شده‌اند. مثال:
پسوند مفعولي (يا مالكيت سوم شخص مفرد وقتي كه كلمه به صامت ختم شود) : ı, i, u, ü
Baş-ı سر را يا سرش
El-i دست را يا دستش
Yol-u راه را يا راهش
Göz-ü چشم را يا چشمش
پسوند وجه فعلي قيدي : ıp, ip, up, üp
Al-ıp خريده
Gid-ip رفته
Dol-up پر شده
Gör-üp ديده
در كتاب هاي دستور زبان تركي اين چهار حرف را معمولا با I نشان مي دهند. در اين حالت هم ممكن است به دليل هماهنگي صامت‌ها 8 حالت داشته باشيم مانند:
پسوند زمان گذشته ساده :
dı, di, du, dü
tı, ti, tu, tü
پسوندهايي مثل :
-mIş, çI/cI, dIkçA/tIkçA, ...
بنابراين با ياد گرفتن اين دو و چهار مصوت همه حالات پسوندها را حفظ خواهيد كرد.